Minére de Al del Ris e Al Parina

Tèra de Al del Ris e Al Parina,

dai mucc che strassüa blènda e calamina.

Tèra de zét piö fórta de la préda

che i düsia spacà per guadagnà póca monéda.

Tèra de òmegn che per mangià i gh’ìa da baratà

la lüs dol sul per ü tochèl de pà.

En prensépe i spacàa la préda con massèta e scarpèi

perché de fèr i gh’ia nóma chèi.

I tiràa fò blènda e calamina

sémper sóta i pericoi de la mina.

L’éra ü laurà  comè èss en galera,

col perìcol de ciapà la prössiera,

la malatéa dol minör

che ‘l la cómpagna ‘nfina che l’ mör.

I galarée i sa ciamàa : Fortüna, Salvàdech, Malanòcc, Prödénsa,

a guadegnà chèl pà dür quata passénsia.

En minéra el lauràa a’ i fiölì

a portà ol mineràl col zerlì.

Söi piassài a sernì ol mineràl el gh’ éra i fómie poarine,

i éra ciamàde i taissine.

Lu’ i éra inamuràcc dol so laurà

perché l’éra ché, apröf a la sò cà.

Dal melanövsentotantadù i minére i s’è fermàde

i nòscc minadùr i ‘n n’à fàcc di löciàde

e la nòsta zét per mangià

i à düsit amò emigrà.

Ol nòst invis adèss l’è chèsto ché,

de rià prèst ol dé

che i nòste minére i pöde èss visitàde

e i éte di nòscc minadùr regordàde.

Evviva Santa Barbara, de töcc i minadùr

to sé la Santa che ga fa unùr.

Citazione: